InDesign – marginalia
Znacznie większym wyzwaniem dla składającego album czy katalog są marginalia, czyli dodatkowe informacje, również przypisy, umieszczane na marginesie, obok tekstu głównego. Samo umieszczenie ramki z tekstem na marginesie nie stanowi oczywiście żadnego problemu. Jeśli jednak chcemy, by ramki przepływały między stronami, razem z przelewającym się tekstem, trzeba je zakotwiczyć w tekście. Najprostszy sposób to skopiować taką ramkę, postawić kursor w tekście, w miejscu, w którym ma zostać zakotwiczona, i nacisnąć Ctrl+V.
Jeśli teksty, które docelowo mają stać się marginaliami, zostały stworzone jako klasyczne przypisy, musimy wykonać ich konwersję. Najpierw zamieniamy przypisy dolne na końcowe (polecenie „Konwertuj przypisy dolne i końcowe”), a te następnie kopiujemy do nowego wątku tekstowego.
Ten dzielimy na ramki według zasady jedna ramka = jeden przypis. Kopiujemy ramki i wklejamy w tekst obok numerów przypisów. Ramkom przypisujemy styl obiektu odpowiadający za pozycję zakotwiczonej ramki względem głównej tekstowej.
Następnie z menu „Obiekt” wywołujemy polecenie „Zakotwiczony obiekt” i starannie definiujemy wszystkie parametry: „Punkt odniesienia”, „Zakotwiczona pozycja” – względem grzbietu i przesunięcie względem głównej ramki tekstowej.
Aby wszystko działało automatycznie, trzeba pamiętać o kilku istotnych elementach. Zakotwiczona ramka musi mieć przypisany „Styl obiektu”, który tworzymy tak jak styl akapitowy, czyli na bazie pierwszej poprawnie skonfigurowanej i zakotwiczonej ramki. Justowanie w stylu akapitowym powinno być zdefiniowane jako „Wyrównaj do grzbietu”.
Oczywiście funkcja zakotwiczonej ramki pozwala na realizację wielu różnych zadań. Można w ten sposób umieszczać w tekście grafikę, wzory matematyczne, chemiczne, schematy, małe ilustracje i tabele.
Dzięki „kotwicy” takie elementy będą przelewać się razem z tekstem między stronami.
40adobe InDesign – poradnik
