Profile dedykowane do nietypowych papierów

Przygotowując publikację do druku najlepiej zastosować odpowiedni profil kolorystyczny ICC, najczęściej sugerowany przez drukarnię lub wydawnictwo. Warto z niego korzystać, ponieważ uwzględnia m.in. właściwości papieru, przyrost punktu rastrowego i maksymalne nafarbienie.

Taki profil dobierze optymalne wartości farb CMYK dla poszczególnych kolorów, dlatego możliwie najwierniej odwzoruje w druku kolory widziane na monitorze. Różne rodzaje papieru ze względu na swoje właściwości są w stanie przyjąć ograniczoną ilość farby. Jeśli będzie jej zbyt dużo problemy z drukiem mogą być ogromne, dlatego podczas kontroli pracy zwraca się szczególną uwagę na maksymalne nafarbienie. Jeśli jest przekroczone, materiał odsyła się do poprawy.

Kontrola nafarbienia pomaga także mieć pewność, że wszystkie elementy zdjęcia, które widać na monitorze w trakcie projektowania, w druku także będą widoczne.

Nafarbienie to suma pokrycia farbami CMYK w danym miejscu projektu graficznego (dla typowego 4-kolorowego druku offsetowego). Wyrażana jest w procentach i teoretycznie może wynosić od 0 do 400%.
W różnych specyfikacjach technicznych można spotkać inne nazwy tego parametru, np. suma składowych CMYK, sumaryczne pokrycie farbami, nasycenie farb, a także skróty: TAC (Total Area Coverage), TIL (Total Ink Limit).

Dlatego sugeruję poszukiwanie profili ICC dedykowanych pod konkretne podłoża na stronach producentów i dystrybutorów papierów... np.:
www.arcticpaper.com/services/icc-profiles/

Można też szukać właściwych profili na stronach redakcji i wydawnictw, w których zamierzacie publikować, np. wydawnictwo AGORA: bi.gazeta.pl/m8317007.pdf
m14375660,PROFILE-KOLORYSTYCZNE-30-07.pdf

Dużo różnych profili można ściągnąć z:
http://www.color.org/registry/index.xalter

Jeśli mimo wszystko nie znaleźliście profilu ICC, którego szukacie, to prawdopodobnie mogę go zrobić!